Categorie: Zelf ontwikkeling

Zijn er manieren om je op korte termijn snel gelukkig te voelen als je in een kleine dip zit?

Ik ben er wel achter dat ik over het algemeen gelukkig ben door gewoon dingen te doen die geluk zichtbaar maken, zoals niet oordelen, niet focussen op negatieve gedachten, vergeven, gezond leven etc. Er komt in deze wereld geen moment van pensioen of eeuwige rust op dat vlak. Het is het uitvoeren en het zijn van die acties en de lat steeds iets hoger leggen. Dit maakt mij over het algemeen gelukkig.

Wat ik me afvraag of er een manier is om me snel beter te voelen wanneer ik een dagje brak en niet geïnspireerd cq afwezig ben. Ik voel me meestal wel weer beter na een goede nachtrust maar wachten tot het avond is duurt mij dan toch net iets te lang. 😉
Ik zal deze momenten accepteren omdat weerstand bieden aan wat is niet werkt. Zijn er meer mogelijkheden? Ik begrijp het accepteren en dat zo’n moment ingevuld kan worden met ‘passievere’ acties of misschien wel met wat amusement (dit moet echter wel inspirerend of vrolijk zijn).

Wat ik al doe of ga uitproberen is:

  • Acceptatie van deze tijdelijke situatie (weerstand bieden verergert de situatie)
  • Indien mogelijk slapen/dutten
  • Mediteren (uit mijn hoofd zijn)
  • Een luchtje scheppen (bijv. wandelen)
  • Voldoende drinken (bijv. groene thee)
  • Iets eten (iets vettigs/vitaminen)
  • Humoristische filmpjes kijken (geen geweld/romantiek)
  • Iets voor een ander doen (complimenteren/helpen)

Na het uitvoeren van deze lijst moet ik af en toe wel testen of de situatie verbeterd is. Ik heb te sterk het gevoel dat ik denk dat de situatie niet snel zal verbeteren. In wezen ben ik ondertussen gewoon lui of passief geworden van het niet uitvoeren van mijn actievere acties.

Ik zal mezelf af en toe moeten testen of ik al uit mijn dip ben.

Wat ik ga checken is: 

  • Kan ik weer geconcentreerd lezen?
  • Voel ik me weer sociaal, vrolijk en heb ik zin in mensen om me heen?
  • Ben ik weer gemotiveerd en gefocust om mijn meer actieve routines uit te voeren?

Mijn ervaring tot nu toe is dat ik mijn situatie vredig kan doorbrengen door op een passievere manier toch de dingen te doen die op de langere termijn goed voor me zijn zonder onbewust en laks te worden naar mijn waarden toe. Het gaat vooral om wat mijn gedachten zijn want deze bepalen mijn wereld/perceptie. Een goede nachtrust werkt tot nu toe voor mij toch het beste. Omdat de meeste dagen zo goed voelen lijkt zo’n ‘mindere’ dag zo lang te duren. ‘Mindere’ dagen zijn slechts testen in mijn bestaan om toch de voordelen hiervan in te zien. Hoe ik omga met ’tegenslag’ is een indicatie van hoe gelukkig ik ben. Accepteren dat ik op een minder actieve dag toch dingen kan doen die bijdragen aan mijn geluk geeft me rust en acceptatie.

Om de connectie met mijn broeders de ‘boeren’, haters en slapers te verbeteren neem ik mijzelf voor om eerst in hun ‘eigen’ woorden te communiceren.

 


Graag help ik mensen op het geestelijk vlak. Ik worstel echter nog steeds met communicatie en verbinding. Ik ervaar mezelf na een gesprek vaak als een rare snuiter (ben ik eigenlijk ook J)! Ik weet dat het bij mezelf ligt. Ten eerste ben ik vaak geneigd na een ‘mislukt’ gesprek over de ander te oordelen. Mijn ego vind het achteraf logisch dat slechte communicatie de schuld is van de ander. Ikzelf probeerde tenminste nog om onbevooroordeeld te luisteren. En ikzelf probeerde tenminste nog de communicatie met elkaar in het algemeen te verbeteren. Mijn ego labelt de personen dan in boeren (wat hij niet kent vreet hij niet), haters (negatieve mensen) en slapers (mensen die onbewust leven) wat op zich al afstand creëert. Mijn perceptie is dat het spreken in termen als broeder, Liefde, ego, het NU, pijnlichamen, eenheid, God, Jezus etc. gestoord overkomt. Het klinkt niet werelds (vertrouwd) genoeg en dat kan de verbinding en de heilige relatie ‘verstoren’. Ik zal voor ik mijn woorden kies intuïtief moeten aanvoelen in hoeverre ik verbonden ben met Liefde. Oeps, daar ga ik weer. Ik bedoel te zeggen dat behalve dat het gebruik van woorden slecht een minimaal middel is voor verbinding met een ander persoon (mijn broeder) ik begrijpelijke woorden moet gebruiken. In de onbewuste wereld moeten woorden vaak eerst logisch begrepen worden voordat het ons hart bereikt. Of zal ik het bij een toekomstig gesprek maar houden bij acceptatie, luisteren en het herhalen van het verhaal in mijn eigen woorden. Mocht er een ruimte ontstaan voor mijn advies dan zal ik voorzichtig de woorden kiezen die iedereen begrijpt (we zijn tenslotte één).

 

De conclusie is dat mijn ego mezelf al die tijd heeft afgescheiden door woorden te gebruiken die vreemd zijn voor je broeder. Dit is de aard van het ego! Hij wil geen eenheid maar afsplitsing, uitsluiting, sociale acceptatie en angst. Het is mijn ego dat op dit moment veronderstelt dat we gescheiden zijn en dat communicatie nodig is.  Alle communicatie is in wezen met jezelf en verbinding is er altijd al geweest.