Eigenlijk verandert alles op den duur. Het hoort bij het bestaan.
Als mens moet je meegaan met verandering om te overleven. Stilstaan, niet ontwikkelen, niet groeien is eigenlijk doodgaan.
In de loop van mijn leven zijn veel dingen veranderd. Ik ben ouder geworden, heb geleerd, woon zelfstandig, heb veel gewerkt, heb mensen ontmoet en van alles meegemaakt. Als ik naar mezelf keek na zoveel jaren kon ik best zeggen dat er veel veranderd was en dat ik zelf door al mijn levenservaringen ook veranderd was. Ik ging er vanuit dat er ook nog vele veranderingen aankwamen. Maar toch bekroop me het besef dat ik toch stil stond. Dat idee begon bij mij te frustreren. Ondanks dat ik best een goed leven had was ik vaak toch niet echt gelukkig. Dit gevoel hoopte zich op tot het moment dat er enkele jaren geleden een drastische verandering in gedachten optrad wat mijn leven helemaal leek te doen opbloeien. Tot op de dag van vandaag heb ik me niet meer ongelukkig gevoelt.
Hoe ging het veranderen van mijn manier van denken in zijn werk.
In eerste instantie leek het alsof mijn manier van denken ineens veranderde maar dat was niet zo. De verandering zat er waarschijnlijk al aan te komen en zou ook onvermijdelijk zijn geweest als ik het oneindige stoffelijke leven had. Ik denk dat dit voor ieder mens geldt. In mijn hele leven kreeg ik signalen door in de vorm van gedachten, gevoel en intuïtie dat er toch meer moest zijn dan het leven wat ik leefde. Er kwamen bij mij altijd vragen op over waarom ik vaak zo ontevreden was en waarom er zoveel agressie, jaloezie, verdriet, oneerlijkheid, racisme, angst, egoïsme en ruzie in de wereld was. Waarom kon iedereen waaronder ikzelf nou niet gewoon relaxed zijn en een echt gelukkig leven leiden? Ik vond mezelf altijd iemand die wel aardig was en mensen geen kwaad wilde doen. Maar ik besefte niet dat ik ook de oorzaak was van veel waanzin. Het was tijd voor een nieuw inzicht. Ik had al veel gehoord over mensen die het ‘licht’ hadden gezien na een ingrijpende gebeurtenis zoals een bijna doodservaring, het verlies van een dierbare of na een jarenlange zoektocht naar geluk. Ik kon me er eigenlijk niet veel bij voorstellen totdat het mij overkwam. Mijn frustraties, negativiteiten en ontevredenheden kropte zich zodanig op dat ik geen andere keus had dan het leven totaal anders te bekijken. Je zou het een paradigmawisseling kunnen noemen. De druppel was toen op mijn werk mijn collega’s elkaar bijna in de haren vlogen na de mededeling van een aankomende reorganisatie. Ik had het helemaal gehad. Toen ik thuis kwam belde ik mijn werk op met de mededeling dat ik het niet meer aan kon en niet meer zou terugkomen. Daarnaast voelde ik me ook rot omdat mijn zoveelste relatie verbroken was. Dat alles bij elkaar zorgde ervoor dat er iets in mij knapte. Na een paar emotionele dagen kwam ik al snel bij de bedrijfsarts en een maatschappelijk werker terecht. Het was tijd om in te zien dat ik hulp nodig had. Deze hulp had echter geen direct effect op mij aangezien deze instanties mij eigenlijk alleen maar zo snel mogelijk weer functioneel voor de maatschappij wilde hebben. Dat hielp dus niet want de maatschappij waarin ik leefde was voor mij ook al een rede tot frustratie.
Het was tijd om het heft in eigen handen te nemen. Alles wat ik tot nu toe in mijn leven heb gedaan leidde me niet echt tot geluk. Ik moest opnieuw beginnen. De resetknop indrukken. Ik besefte dat ik geen goede mentor in mijn leven heb gehad. Ik miste een voorbeeld. Ik had niks te verliezen want ik had ‘niks’ meer. Ik was blanco. Het werd tijd om ‘lege’ geest te vullen met essentiële en effectieve principes. Ik moest van mijn inefficiënte vooroordelen af. Ik had altijd een hekel aan boeken lezen maar nu verslond ik tientallen niet religieuze boeken van schrijvers die zich bezig hielden met het ontwikkelen van jezelf. Gek genoeg had ik al eerder titels aangeboden gekregen van bekenden en had ik al eerder zo’n boek gelezen maar omdat ik vol vooroordelen zat en sceptisch was hadden ze geen effect gehad. Ik stond er nu voor open en ontdekte dat er een nieuwe wereld voor me open ging. Het had alles te maken met mijn bewustzijn. Ik heb al die jaren mijn leven laten leiden door mijn gevoelens en emoties. Ik was er verslaafd aan. Daarbij had ik in mijn leven een enorme weerstand opgebouwd tegen het leven zelf. Het werd tijd om het leven te accepteren zoals het is. Het werd tijd om het leven niet de schuld te geven van je ongeluk maar de hand in eigen boezem te steken. Ik moest stoppen om te proberen om alles onder controle te krijgen. Ik wilde mezelf onder controle krijgen waardoor ik de macht in mezelf ontdekte. Ik wilde leren niet overal op te reageren waardoor ik de macht over mezelf verloor. Het waren niet de dingen die gebeurden die invloed op me hebben maar het was de manier waarop ik er wel of niet op reageerde. Verder had ik in mijn leven een ego ontwikkeld die mij totaal uitsloot van het leven zelf. Ik zag mezelf als eenzaam en alleen tegen de grote boze buitenwereld. Mijn vertrouwen in de mensen was zo goed als verdwenen. Ik had verwachtingen van mensen die vaak onrealistisch waren en dus eigenlijk alleen maar teleurstelling zouden veroorzaken. Ik kende geen onvoorwaardelijke liefde. Ik besefte dat we verbonden waren als mensen maar ook met de natuur en het hele universum. We bestaan allemaal uit dezelfde bestanddelen. We zijn energie en informatie. Diep van binnen zijn we allemaal gelijk en worstelen we allemaal met onze gedachten en gevoelens. We willen allemaal gelukkig zijn. In essentie zijn we ook allemaal gelukkig maar dat geluk zitten we zelf in de weg. We willen allemaal waardering en in harmonie leven. We kunnen dat alleen maar als we elkaar helpen. Het is eigenlijk ons doel van het leven om er met elkaar voor te zorgen dat we gelukkig kunnen zijn. Dit alles zal gevolgen hebben op de mensheid, de natuur en uiteindelijk alles. Met deze gedachten merkte ik dat alles voor mij weer zin kreeg. Mensen in mijn omgeving zagen ook dat ik veranderd was in positieve zin. Vooral de mensen die mij lang kennen zagen een enorm verschil. Deze mensen werden nieuwsgierig en ik deelde ze enthousiast in mijn verhaal. Tot de dag van vandaag zie ik heel veel positieve ontwikkelingen in mijn leven omdat mijn nieuwe gedrag andere effecten hebben dan mijn vorige gedrag. Dit lange verhaal is een beetje kort door de bocht en er speelt natuurlijk nog veel meer mee. Ik hoop daar nog verder in te gaan in toekomstige blogs.
Het is geen garantie dat ik door dit blog mensen die daar behoefte aan hebben zal veranderen. Het is iets wat jezelf moet doen. Besef wel dat dit mijn ervaringen zijn en dat iedereen op zijn eigen manier zijn of haar geluk zal moeten vinden binnen zichzelf. Kijk naar jezelf en constateer of je ‘last’ hebt van negativiteit, vooroordelen, agressie, passiviteit etc. Deze gedragingen zijn tekenen dat je aan jezelf moet werken. Het is niet verkeerd dat je deze gedragingen vertoont maar wees er bewust van dat je ze hebt en dat je er wat aan kunt doen.